عوامل مؤثر بر موفقیت ایمپلنت دندان
عوامل مؤثر بر موفقیت ایمپلنت دندان
جهت یک درمان موفق ایمپلنت دو پیش نیاز اصلی (نیاز به ایمپلنت دندان) وجود دارد:
1- انجام مطلوب آزمایش های قبل از عمل
2- انجام مطلوب اقدامات قبل از طرح درمان
با اینکه در این مقاله به مراحل جراحی ایمپلنت پرداخته می شود، اما اهمیت دو نکته ذکر شده بالا را نباید از نظر دور داشت و نقش آنها را در کسب نتایج مطلوب درمانی برای بیماران کمرنگ انگاشت.
فاز جراحی ایمپلنت شامل تمام مراحلی می شود که طی آن ایمپلنت در داخل استخوان فک قرار داده می شود تا انجام فاز پروتزی تسهیل گردد. با اینکه فاز جراحی تنها یک مرحله از سلسله اقداماتی است که در نهایت منجر به ساخت یک پروتز متکی بر ایمپلنت می شود، اما این مرحله بسیار حیاتی است. چرا که نتایج موفقیت آمیز درمانی در گرو استحکام فیکسچر در داخل استخوان است.
قبل از انجام عمل جراحی بسیار مهم است که بیمار از کلیه مراحل درمانی آگاه شود تا سطح انتظاراتش را متناسب با محدودیت هایی که به لحاظ کلینیکی ممکن است پیش بیاید تنظیم نماید. هم چنین می بایست وضعیت کلینیکی بیمار از لحاظ انتخاب نوع جراحی و نیاز یا عدم نیاز به گرفت مورد بررسی قرار گیرد.
آزمایشات قبل از جراحی
این مرحله شامل پروسه Decision-Making است که ما را در شناخت سطح رضایت مندی بیمار، انگیزه و میزان آگاهی او نسبت به مسائل بهداشت دهان و دندان می نماید. این فاز معمولاً با شناخت نگرانی های بیماران که با گرفتن یک تاریخچه مناسب از بیمار به دست می آید آغاز گردیده و شامل جزئیات علل از دست رفتن دندان ها و مدت زمان آن می باشد.
همچنین می بایست جزئیات توقعات بیمار و انتظار بیمار و توقعات او از نتیجه درمان نیز ثبت گردد. در این فاز تاریخچه پزشکی و دندان پزشکی بسیار دقیقی نیز از بیمار گرفته می شود.
آزمایشات شامل معاینات خارج و داخل دهانی است. در طی این معاینات فاکتورهایی نظیر آسیمتری صورتی و خط لبخند بیمار و سایر فاکتورهای غیرطبیعی مورد بررسی قرار می گیرد. آزمایشات کلینیکی به صورت سیستماتیک انجام می شود و شامل آنالیز بافت نرم، پریودنشیوم (شامل بررسی بهداشت دهانی سلامت لثه ای، عمق پاکت ها)، دندان ها (شیری دائمی ترمیم شده یا غیر ترمیمی دریفت یا (Over Eruption و موقعیت دندان در اکلوژن (درهر دو وضعیت اینتر کاسپال و عقب رفته) و وجود یا عدم وجود پروتز می باشد.
همچنین محل دندان از دست رفته، میزان فضای موجود، وضعیت لثه در آن ناحیه می بایست مورد بررسی قرار گیرد. پس از اتمام این مراحل رادیوگرافی از بیمار گرفته می شود که ممکن است پانتوگرام (DPT) و یا عکس های پری اپیکال (PA) باشد. در اتمام این مرحله میزان مناسب بودن طرح درمان مبتنی بر ایمپلنت برای هر بیمار می بایست مدنظر قرار گیرد. تشخیص افتراقی به همراه بررسی پروگنوز دندان های باقیمانده انجام گرفته و در نهایت طرح درمان اولیه شکل می گیرد.
در طی این مرحله هرگونه بیماری اولیه یا یافته غیر طبیعی می بایست مدنظر قرار گیرد. دندان های دارای پروگنوز سؤال برانگیز در این مرحله شناسایی و تصمیم گیری در خصوص نگهداری یا کشیدن آنها انجام می شود. دندان هایی که ممکن است طرح درمان را به خطر بیندازد؛ پس از آگاهی دادن به بیمار می بایست کشیده شود.
اقدامات قبل از طرح درمان
تمام درمان های دندانپزشکی که دندان های از دست رفته را جایگزین می نمایند؛ می بایست با ترسیم وضعیت نهایی ترمیم یعنی جایگزین شدن دندان از دست رفته آغاز شوند. یعنی قبل از انجام جراحی جایگاه نهایی پروتز می بایست مشخص شده باشد. این جایگاه معمولاً توسط یک Wax Up تشخیصی (بعدا توضیح داده می شود) تعیین می شود.
